14 kwietnia 2016 roku zgromadziliśmy się w kościele i przy średniowiecznej chrzcielnicy, aby celebrować dziękczynne nabożeństwo za chrzest Polski, a co za tym idzie, za swój własny chrzest.

W liturgii słowa we fragmencie Listu św. Pawła do Rzymian, usłyszeliśmy słowa: ,,Przez chrzest zanurzający w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie” ( Rz6,4).

W to ,,nowe życie” weszliśmy 1050 lat temu, kiedy nasz pierwszy, nie koronowany władca Mieszko I, zdecydował się na odrzucenie pogaństwa i przyjęcie wiary w Boga w Trójcy św. Jedynego.

Zatem przyjęliśmy ,,program do świętości” oparty na Dekalogu.

     Istotnym wydarzeniem dla historii naszego kraju jest niewątpliwie przyjęcie przez władcę Polski Mieszka I chrztu w 966 r. Data ta uznawana jest za początek istnienia państwa polskiego.

     Według średniowiecznego zwyczaju ceremonia przyjęcia wiary odbywała się najczęściej w Wielką Sobotę. W 966 r. przypadała ona 14 kwietnia. Data ta jest prawdopodobną datą chrztu Mieszka.

     Nie wiadomo, gdzie ten chrzest się odbył. Być może była to Ratyzbona lub Rzym. Bardzo prawdopodobne jest również ochrzczenie władcy Polski w stolicy państwa - Gnieźnie, w Poznaniu lub w Ostrowie Lednickim, w którym odkryto baptysterium, datowane na II połowę X w. Przygotowania Mieszka do chrztu rozpoczęły się ok. 3 tygodnie wcześniej. Na początku wiosny 966 r. wyruszył książę do stolicy biskupiej. Towarzyszyły mu: rodzina, orszak rycerstwa i możnowładztwa.

KOMUNIKAT

Prezydium Konferencji Episkopatu Polski

w sprawie pełnej ochrony życia człowieka

     Życie każdego człowieka jest chronione piątym przykazaniem Dekalogu: „Nie zabijaj!”. Dlatego stanowisko katolików w tym względzie jest jasne i niezmienne: należy chronić od poczęcia do naturalnej śmierci życie każdego człowieka.